تفسیر عینی از آیه

لا رَطبٍ وَّ لایابِسٍ اِلافِی کِتابٍ مُبین

هیچ تر یا خشکی نیست مگر این که

در قرآن امده است.

امام حسن (ع)بالای منبر بودند 

که ناگهان معاویه صدا زد

یا اَبامُحمّد! قرآن می فرماید:

(لا رَطبٍ وَّ لایابِسٍ اِلافِی کِتابٍ مُبین)

هیچ تر و خشکی نیست مگر این که در

 کتاب مبین (قرآن) است.

شما هم ادعا دارید از تمام محتویات

 قرآن باخبرید ..!

پس می توانی بگو:

‏(اطراف را نگاه کرد چیزی پیدا کند

 که یک دفعه دست به ریش برد و

 به قصد استهزاءِ قرآن و امام گفت‏)

رابطه ریش من و ریش تو کجای قرآن

 آمده است؟!

اشراف و بزرگان حاضر در مجلس همه

 خندیدند.

 ‏(محاسن امام علیه‌السلام‏ پُر پشت و زباد

بوده و ریش معاویه کم و کوسه وار)

حضرت در جواب فرمودند: مگر این آیه را

نخوانده ای:

(وَ الْبَلَدُ الطَّیِّبُ یخَْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِى

 خَبُثَ لَا یخَْرُجُ إِلَّا نَکِدًا)

 زمین پاکیزه گیاهش به اذن پروردگارش

 ‏(خوب و زیاد) می روید امّا زمین خبیث

شوره زار، جز گیاه کم و بی ارزش چیزی از

 خود بیرون نمی دهد. (اعراف؛آیه 58)

‏(یعنی محاسن من مصداق جمله اول آیه و

ریش نحس تو مصداق جمله دوم است)

جمعیت منفجر شد و همه زدند زیر خنده... 

عمروعاص ملعون که از خنده غش کرده بود

، برگشت به معاویه گفت: مگر به تو نگفته ام

 که با این خاندان درنیفت که زبانشان

 شمشیرست و علمشان کامل ...

معاویه با اعصاب خراب لگدی زد به عمروعاص

و از مجلس بیرون رفت...

برگرفته از کتاب تفسیر سوره نحل؛

آیت الله ضیاءآبادی؛ ص 354‌